آدرس ما
تهران، خیابان شهید باهنر، بعد از کاخ نیاوران، میدان نیاوران، خ شهید جبلی، خ شهید ملاحسینی، پلاک 23، واحد 2
پاورپوینتها اساس سخنرانیهای دوره مدرن هستند. از واحد فروش تا تحصیل، مراقبتهای بهداشتی تا غولهای تجاری، نمایش اسلایدی مقام اول را در سخنرانیها برگزیده است، اما چه میشود اگر این تصاویر پر مطلب و به ظاهر ساکن آنقدر هم که به نظر میرسد محبوب نباشند؟
سخنرانی به کمک دستگاه های الکترونیکی هنگامی که با پروژکتور نمایش داده میشوند یک حس مهارت را وارد جلسه میکنند، اما در واقع ذهن شنوندگان را از کار میاندازند. فرقی نمیکند که سخنرانی همراه با یک متن ساده باشد یا پاورپوینتی با طراحیهای گرافیکی فوقالعاده، علم در واقع از یک روش سخنرانی کاملاً متفاوت پشتیبانی میکند، تخته وایتبرد. بله، همان تخته ساده با یک ماژیک پاکشونده.
مدت زمان توجه در نسل جدید نیروی کار نزدیک ۸ ثانیه است، که حتی برای خواندن یک اسلاید هم کافی نیست، و البته نسلهای گذشته هم تعریف چندانی ندارند. با در دسترس بودن اطلاعات تنها با چند ثانیه جستجو در گوگل و هزاران پستی که به سرعت در شبکههای اجتماعی رد و بدل میشوند، یک نمایش پاورپوینت ساده دیگر در جلب توجه شنوندگان قرار نیست فایدهای داشته باشد.
به طرز کنایهآمیزی، پاسخ این مسئلهی مدرن در تاکتیک قدیمیِ متن دستنویس است.
هنگامی که سخنرانها زمان صرف نوشتن مقصودهای اصلی میکنند، شنوندگان در حین تماشای نوشتهشدن کلمات توسط سخنران، پیگیر مطلب میشوند. نورونهای آینهای، اعصابی در مغز که به انسان اجازه میدهد تا حرکات را درک و تفسیر کند، در هنگام تماشای تعامل یک شخص زنده با یک سطح نوشتاری به شدت درگیر میشوند.
سخنرانها میتوانند به سادگی با کشیدن یک مربع به دور یک جمله مهم، کشیدن یک شکلک برای مثال یا یک جدول برای نشان دادن اطلاعات، سطح توجه را بالاتر هم ببرند. همانطور که مخاطبین تماشا میکنند، مغز بیشتر با محتوای سخنرانی درگیر میشود، که بدین معناست مخاطب پس از پایان سخنرانی مطالب بیشتری به یادش میماند.